Franse frank

Soms kijk ik nog even op de site van de makelaar die ons het huis verkocht heeft. Niet dat wij een ander huis willen maar gewoon om te kijken wat er in de omgeving te koop staat en ook een beetje vanwege de leuke herinneringen die we aan onze zoektocht hebben overgehouden. Toen viel het op dat er soms rare bedragen werden gevraagd en ook vandaag zag ik een huis waar 268.143 euro voor gevraagd werd. Waarschijnlijk wordt er eerst in Franse franken gerekend en daarna in euro's. Ook op ons bankafschrift is nog steeds ergens het bedrag in Franse franken te vinden. Tijdens de verbouwingen hebben we een handvol munten en een zilveren buideltje gevonden maar geen verborgen schat en ook geen stapeltje bankbiljetten in een oude sok. We moeten dus euro's blijven sparen want mochten we toch nog biljetten vinden, ze zijn niet meer in te wisselen.

L'eglise

Schuin tegenover ons huis staat deze kerk uit 1868. Hij lijkt ouder maar heel vroeger stond er een klooster met een kapel recht tegenover ons huis. Zeker weten doe ik het niet maar het zou kunnen dat het huis op bovenstaande foto ook tot het klooster behoorde. Al vanaf het 1e moment dat we in ons huis sliepen viel het ons op dat de kerkklokken 's morgens en 's avonds om 7 uur en om 12 uur 's middags 3 keer 3 slagen geluid worden gevolgd door nog ongeveer 2 minuten kerkgelui. Dit is van oudsher een oproep tot gebed in het toen overwegend katholieke Frankrijk. Nu heeft het niet meer zo'n betekenis denk ik zo maar in Frankrijk hecht men wat meer waarde aan tradities dan hier in Nederland, althans dat is mijn bescheiden mening. Hoe dan ook, we zijn wel blij dat we nu op een kamer slapen met dubbel glas want je werd er wel vaak wakker van en dan bedoel ik natuurlijk s'ochtends om 7 uur. Misschien dat we volgend jaar de laatste 6 ramen aan de voorkant laten vervangen waarmee het totaal dan op 21 nieuwe ramen komt (voor en achter).

De druivenoogst en ander fruit

Sinds een jaar of 3 zijn we bezig om de tuin een beetje in te richten. Daarvoor werd er eigenlijk alleen maar gemaaid om lekker in de tuin te kunnen zitten en af en toe werd er ergens een plantje in de grond gezet. Wel was er al een druivenplant maar die werd weinig onderhouden. Tot dit jaar want in februari durfde ik het aan om die oude grote stronk eens goed terug te snoeien. En omdat het ook nog eens een warme zomer was zagen we in juli deze trossen hangen. Het was natuurlijk te vroeg om te plukken en de voorbije herfstvakantie was natuurlijk te laat om te plukken maar we zagen onder andere dit nog hangen. Ik had eerder ook wel druiven zien hangen maar dit jaar leken het er veel meer te zijn. Volgend jaar of het jaar erop hopen we kersen te kunnen plukken mits we er dan wel op het goede moment zijn iets wat trouwens ook geldt voor de bloemen. Tot slot kan ik niet wachten om te zien of onze nieuwste aanwinst de winter goed doorkomt. Vorige week hebben we een bananenplant in de tuin gezet iets wat je wel meer ziet in de omgeving van Le Donjon. Het weer is in de Allier niet echt tropisch te noemen toch merk je dat je naar het zuiden gaat want ook zie je af en toe palmen staan. Deze plant is winterhard maar omdat hij nog jong en net geplant is hoop ik op een niet al te strenge winter.

Water, water!!!!!!!

Voor ons zit inmiddels de zomer(vakantie) er weer op en dit was alweer de 11e zomer in Le Donjon. De afgelopen weken waren warm tot heet en in die 11 zomers hebben we het nog nooit zo vroeg zo droog gezien. Het was zelfs zo erg dat ik verlangde naar een regenbui. Als we 1 tot 2 weken later waren gekomen dan hadden veel planten het niet overleefd maar tot nog toe lijkt het heel aardig met de tuin. De lavendel en de druiven stonden er zelfs heel goed bij en de rest heeft regelmatig met de gieter water gekregen. Of het door de warmte komt weet ik niet maar dit jaar zagen we voor het eerst een kolibrievlinder en dat is erg leuk om te zien. Even op de foto klikken voor beter beeld. Natuurlijk zijn er ook nog klussen gedaan maar de dames hebben de meeste tijd doorgebracht op het water en dat was wel goed uit te houden. Behalve bezoek van vrienden in de 2e week kregen we in de laatste paar dagen van de vakantie nog bezoek van vrienden van ons die verderop in de bergen een huis hebben. Dat was weer erg gezellig en ze brachten ook nog een behoorlijke stapel hout mee. Dat was wel een raar idee bij ruim 30 graden maar we zijn er erg blij mee!

Nog steeds blij

Ergens in juli zijn we 10 jaar bezig in Frankrijk en we hebben daar nog geen moment spijt van gehad. Sommige dingen gaan misschien niet helemaal zoals we het van tevoren bedacht hadden maar we zijn nog steeds blij met de resultaten tot nog toe. Waar ik ook blij van wordt is het bistro-setje dat deze zomer voor ons huis komt te staan. We moeten het maar weer daar zien te krijgen en dan moet er nog een likje verf op maar daarna is het weer genieten geblazen tijdens de zwoele avonden. Overdag zitten we meestal achter het huis maar als het 's avonds wat rustiger is met het verkeer dan zitten we net zo graag voor het huis.

Liste de seau

Toen we ons huis in Le Donjon kochten had ik een aantal dingen op een denkbeeldig lijstje staan die ik perse in het huis wilde hebben. Zo wilde ik graag houten balken in het zicht hebben, houten vloeren, een vloer met oude plavuizen, houtkachel, en nog meer authentieke dingen. Ook op het lijstje stond een "mure en pierre" oftewel een muur met de stenen/keien in het zicht dus zonder een stuclaag. Hier was ik al aan begonnen maar de voegen moesten nog uitgekrabd worden. Gelukkig kregen we er wat hulp bij want het is een tijdrovend klusje en daarna moet het ook nog weer opnieuw ingevoegd worden. Als je het goed bekijkt dan is het een knap werkje geweest zo'n 200 jaar geleden want de stenen blijven keurig op hun plek liggen al lijken ze los te zitten. In de tuin hebben we ook een oud muurtje en hier gaat ook nog een deel van de stuclaag af. Een ommuurde tuin stond ook op de bucket list maar we moeten het voorlopig met dit stukje muur doen. De verkeersborden op de muur stammen nog uit de tijd dat hier een carrosserie gevestigd was maar dat stukje geschiedenis laten we op een andere manier terugkomen. P.s. Misschien lijkt het of ik druk bezig was met die muur maar Annelies heeft dit project overgenomen want anders gaat het nog heel lang duren.

Niet stil gezeten

De volgende vakantie staat alweer bijna voor de deur maar over de vorige was nog niks geschreven. En dat terwijl er heel veel gedaan is die week in februari. Naast de nieuwe badkamer is een boiler geplaatst en die ruimte/kast is heel netjes afgetimmerd (zelfs plintjes aan het plafond), de aan en afvoer van deze badkamer is aangesloten, er is een dakraam geplaatst om bij een schoorsteen te kunnen komen (deze was open aan de bovenkant en het lekte langs de schoorsteen) , er is een grotere doorgang gemaakt naar een ruimte wat onze 14e kamer gaat worden (inclusief badkamers, keuken en woonkamers), er is een gat gemaakt voor de afzuigkap in de keuken , er is een regenton achter het huis gezet (waarvoor een regenpijp omgeleid moest worden) en er is een kachel in de zomerkeuken neergezet. Dit alles hebben we natuurlijk niet alleen kunnen doen er was gelukkig ook een grote klussenbus mee. En dankzij 2 ervaren klussers en hun gereedschap hebben we een mooie slag kunnen maken deze "vakantie". Wilfred, Marcel en Brenda; Bedankt voor jullie hulp!

Boodschappenlijstje

Komende zomer hebben we ons huis in Le Donjon alweer 10 jaar in ons bezit. Mooie gelegenheid om eens te bekijken wat er ondertussen allemaal gedaan en verbouwd is. Het onderstaande lijstje geeft niet alles weer en sommige cijfers zijn enigszins geschat maar het geeft toch een aardige indruk van wat we hebben gedaan/laten doen dan wel hebben gekocht: 1 keuken. 2 badkamers. 3 buitendeuren. 14 ramen. 30m2 dak. 100m2 plafond. 120m2 osb-vloer. 50m2 plankenvloer. 2 binnendeuren. 2 houtkachels. 3 2-persoonsbedden. 7 luiken. 4 binnenmuren. 70m2 plankenvloer geschuurd. 3 garderobekasten. 1 keukentafel. 1 buffetkast. 1 schommelbank. En dan natuurlijk nog vele rollen behang en talloze potten verf en het benodigde gereedschap. Ik vind het best een aardig lijstje zo maar binnenkort gaan we weer ons best doen om het nog wat langer te maken.

Chronique d'une maison du Donjon

Tijdens de feestdagen zijn we nog even in Le Donjon geweest maar dat lijkt mede door de gebeurtenissen in Parijs alweer heel lang geleden. Door de feestdagen, verjaardag van Sophie en een andere baan was ik niet aan dit blog toegekomen en ook hadden we niet zoveel meegemaakt waar ik over kon schrijven.......tot aan vorige week. In de meivakantie hadden we bezoek van 1 van de zoons van de vorige eigenaar en ook op oudejaarsdag kwam hij even aan de deur. Ik had verteld over onze interesse in de geschiedenis van het huis en deze hebben wij onlangs toegestuurd gekregen! Het huis wordt voor het eerst genoemd in 1830 maar wellicht is het ouder en er werd geopperd dat het misschien ergens deel van uitmaakte (er stond een klooster aan de overkant).In 1903 komt het in het bezit van de familie Duclairoir en wordt er een carrosserie gevestigd. Er worden koetsen gemaakt en ontworpen en toen de auto zijn intrede deed zijn ze hierop overgegaan. Het huis was geen herberg maar werd bewoond door meerdere generaties en in de huidige keuken was een hoedenmaakster gevestigd. In 1956 kwam er een voor die tijd moderne keuken in en deze was nog aanwezig toen wij het kochten in 2005. Ook de huidige woonkamer had een andere functie, hier zat oa een zadelmakerij. Wij lazen ook dat het behang, waar nog ander behang onder zat, op de kamer waar wij tot afgelopen zomer sliepen uit 1945/1946 dateerde. In de kamer hierachter, tot afgelopen zomer de slaapkamer van de kinderen, zijn veel familieleden geboren. De zonen van de vorige eigenaar zijn dus opgegroeid met auto's en in ieder geval 2 van hen zijn hier nog steeds in geïnteresseerd, je zou kunnen zeggen dat het huis in goede handen is nu. Ook leuk was de vermelding dat het terras voor het huis, "le perron" in het Frans, een prominente plaats innam in het familieleven iets wat het ondanks het toegenomen verkeer nog steeds doet. Het was erg fijn om te lezen dat ze er met veel plezier gewoond hebben en dat wij een inkijkje kregen in de familie Duclairoir. UN GRAND MERCI A CHRISTIAN, JEAN-PAUL ET HUBERT DUCLAIROIR!