zondag 11 januari 2015

Chronique d'une maison du Donjon

Tijdens de feestdagen zijn we nog even in Le Donjon geweest maar dat lijkt mede door de gebeurtenissen in Parijs alweer heel lang geleden. Door de feestdagen, verjaardag van Sophie en een andere baan was ik niet aan dit blog toegekomen en ook hadden we niet zoveel meegemaakt waar ik over kon schrijven.......tot aan vorige week. In de meivakantie hadden we bezoek van 1 van de zoons van de vorige eigenaar en ook op oudejaarsdag kwam hij even aan de deur. Ik had verteld over onze interesse in de geschiedenis van het huis en deze hebben wij onlangs toegestuurd gekregen! Het huis wordt voor het eerst genoemd in 1830 maar wellicht is het ouder en er werd geopperd dat het misschien ergens deel van uitmaakte (er stond een klooster aan de overkant).In 1903 komt het in het bezit van de familie Duclairoir en wordt er een carrosserie gevestigd. Er worden koetsen gemaakt en ontworpen en toen de auto zijn intrede deed zijn ze hierop overgegaan. Het huis was geen herberg maar werd bewoond door meerdere generaties en in de huidige keuken was een hoedenmaakster gevestigd. In 1956 kwam er een voor die tijd moderne keuken in en deze was nog aanwezig toen wij het kochten in 2005. Ook de huidige woonkamer had een andere functie, hier zat oa een zadelmakerij. Wij lazen ook dat het behang, waar nog ander behang onder zat, op de kamer waar wij tot afgelopen zomer sliepen uit 1945/1946 dateerde. In de kamer hierachter, tot afgelopen zomer de slaapkamer van de kinderen, zijn veel familieleden geboren. De zonen van de vorige eigenaar zijn dus opgegroeid met auto's en in ieder geval 2 van hen zijn hier nog steeds in geïnteresseerd, je zou kunnen zeggen dat het huis in goede handen is nu. Ook leuk was de vermelding dat het terras voor het huis, "le perron" in het Frans, een prominente plaats innam in het familieleven iets wat het ondanks het toegenomen verkeer nog steeds doet. Het was erg fijn om te lezen dat ze er met veel plezier gewoond hebben en dat wij een inkijkje kregen in de familie Duclairoir. UN GRAND MERCI A CHRISTIAN, JEAN-PAUL ET HUBERT DUCLAIROIR!